Nipponkitchen

Takikomi Gohan (ทาคิโคะมิ โกะฮัง)เป็นข้าวที่หุงพร้อมกับเครื่องปรุงรส ผัก และก็เนื้อสัตว์ค่ะ หน้าตา และรสชาติก็จะคล้ายๆ ข้าวผัดที่ไม่ใส่นํ้ามันนั่นเองค่ะ แต่ทว่าวิธีการทำนั่นง่ายกว่าข้าวผัดมากค่ะ ใช้เวลามากกว่าหุงข้าวธรรมดาหน่อยเราก็จะได้ข้าวสวยปรุงรสร้อนๆ สำหรับทานกับซุป หรือว่าจะใส่เบนโตะก็ได้ค่ะ กินเย็นๆ ก็ยังอร่อยน้า :-)วันนี้ต๊ะชิมีสูตร Tako Takikomi Gohan มาฝากค่ะ ซึ่ง Tako ในภาษาญี่ปุ่นหมายถึงปลาหมึกยักษ์นั่นเองค่ะ

ปลาหมึกยักษ์นี้ปกติเป็นอาหารหน้าร้อนค่ะ แต่คนทำไม่รู้สึกเลยว่าเป็นอาหารฤดูร้อนเพราะว่าตั้งแต่อยู่โตเกียวมาไม่มีวันไหนที่จะไม่เห็นปลาหมึกยักษ์ที่ซุปเปอร์สักที ไหนๆ ก็เห็นกันบ่อยๆ แล้วเอามาทำเป็นอาหารช่วงฤดูใบไม้ร่วงจะเป็นไร 

เอาล่ะค่ะตามมาดูสูตร Tako Takikomi Gohan ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า

วิธีทำ

1. ล้างข้าวประมาณ 3-4 ครั้ง จนนํ้าใสนะคะ แล้วเทใส่กระชอนทิ้งไว้ให้สะเด็ดนํ้าประมาณ 1/2 ชั่วโมงค่ะ 

ระหว่างนี้ก็หั่นแครอท ปลาหมึกยักษ์ กับเต้าหูเตรียมไว้ค่ะ แครอทหั่นเป็นแว่นแล้วหั่นครึ่งนะคะ ส่วนเต้าหู้ก็หั่นเป็นเส้นเล็กๆ ปลาหมึกยักษ์หั่นบางๆ เสร็จแล้วเทข้าวใส่หม้อนะคะ ตามด้วยสาเก มิริน Men Tsuyu ค่ะ 

2. หลังจากนี้ก็ให้เติมนํ้าลงไปในหม้อให้ถึงเลข 3 นะคะ ถ้าใครไม่มีขีดบอกก็ให้เติมนํ้าปริมาณตามที่บอกข้างถุงข้าว ลบด้วยปริมาณ สาเก มิริน Men Tyusu ค่ะ เสร็จแล้วผสมเบาๆ แล้วเติมปลาหมึกยักษ์ เต้าหู้ แครอท ที่เราเตรียมไว้ลงไปค่ะ 

นํ้ามันพริก (Chili Oil)  คือพริกแห้งบดแล้วนำไปผัดในนํ้ามัน (เยอะๆ) จนหอมกรุ่น เป็นเครื่องจิ้มที่นิยมเสริ์ฟคู่กับอาหารจีนหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นข้าวผัด บะหมี่ผัด บะหมี่แห้ง หรือเกี๊ยวซ่า (ขออนุญาตเรียกภาษาญี่ปุ่นนะคะ ใครรู้ว่าภาษาจีนเรียกยังไง บอกกันได้นะคะ )ต๊ะชอบนํ้ามันพริกมาก พอๆ กับที่รักนํ้าพริกเผาของไทยเลยค่ะ บางทีเอามาคลุกกินกับข้าว.... อร่อย 

วันก่อนซื้อนํ้ามันพริกมา 1 กระปุกใหญ่ กะว่าจะเอามาใส่ปลาหมึกผัดผงกะหรี่ หลังจากใส่ผัดผงกะหรี่ไปแล้ว ใส่ข้าวผัดไปแล้วหลายครั้ง ก็ยังมีอยู่เยอะ วันนี้ลองเอามาใส่อาหารจานผัดดูบ้างดีกว่า กุ้งแช่แข็ง

 :-( ที่ซื้อมาก็ยังมี มาทำกุ้งผัดนํ้ามันพริกกันดีกว่านะคะ 

อาหารจานนี้รสเผ็ดร้อน หอมกรุ่นกลิ่นขิงและนํ้ามันงา เสิร์ฟพร้อมกับข้าวสวยสักจาน อิ่ม...อร่อยค่ะ 

ตามมาดูสูตรกุ้งผัดนํ้ามันพริกที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะดีกว่า อร่อยน้า

วิธีทำ

1. หมักกุ้งกับเหล้าจีน และขิง กระเทียมบด ทิ้งไว้สัก 15-20 นาทีนะคะ ระหว่างนี้ตีไข่ใส่ชามไว้ค่ะ แล้้วเอากระทะตั้งไฟแรง ใส่นํ้ามันงาลงไปใส่ไข่ลงไปค่ะ พอไข่เริ่มเซ็ตตัว เอาตะหลิวคนๆ ยีๆ เหมือนทำไข่กวนนะคะ เสร็จแล้วตักพักไว้ค่ะ 

อาหารข้างทางที่วางขายเรียงรายอยู่ตามฟุตบาทในกรุงเทพนั้นดูเป็นของแปลกในสายตาของเพื่อนคนญี่ปุ่นของต๊ะมากทีเดียวค่ะ เพราะว่ามันมีอยู่ทุกซอก ทุกมุม ไม่ว่าจะเป็นย่านออฟฟิศ ย่านหรู ย่านอยู่อ่าศัย และที่แปลกยิ่งกว่าคือมันทั้ง หลากหลาย อร่อยและถูก 

ที่ญี่ปุ่นอาหารของทาง หรือ street food เป็นของหายาก ถ้าเห็นก็จะเป็นตลาดนัดเป็นคราวๆ ไป ทางเดินเท้าของญี่ปุ่นจะมีคน และจักรยานสัญจรไปมาตลอด ยิ่งในเวลาเร่งด่วนแล้ว ทุกคนเดินเร็วจนเหมือนวิ่ง คงไม่เหมาะที่จะตั้งหาบเร่ แผงลอย จึงมีกฎหมายห้าม (แต่ก็โซนยกเว้นนะคะ) อีกอย่างการมีร้านอาหารเป็นของตัวเองเป็นเรื่องยากสำหรับที่นี่ นอกจากเงินทุนที่ต้องมีเหลือเผื่อไว้หมุนประมาณนึงแล้ว ยังต้องมีใบอนญาตซื่งต้องสอบ และยากมาก เมื่อเปิดมาแล้วนอกจากจะต้องดูแลร้านแล้ว ความรับผิดชอบที่มีต่อลูกค้าก็มากเอาเรื่องนะคะ ถ้ามีคนมากินอาหารในร้านแล้วไม่สบาย ท้องเสีย อาจต้องถูกปิดร้านเพื่อตรวจสอบมาตรฐานด้านความสะอาด ถ้าทางรร้านบกพร่อง บางทีอาจถึงขนาดต้องปิดกิจการกันเลย ฉะนั้นถ้าจะเปิดร้านก็คงต้องเซ้งตึกทำกันจริงจังเลย ในระยะยาวจะคุ้มกว่า

เมื่อก่อนต๊ะเองก็ชอบอุดหนุนอาหารข้างทางเหมือนกันค่ะ เพราะว่ามันสะดวก เร็ว อร่อยและประหยัดด้วย หนึ่งในอาหารข้างทางที่ต๊ะคิดว่ามันอร่อยลํ้าก็คือทอดมันปลากรายค่ะ ต๊ะชอบกินเป็นอาหารว่างยามบ่าย เหมือนกับที่ใครหลายๆ คนกินขนมปัง ขนมเค้กนั่นล่ะค่ะ ทอดมันร้อนๆ ใส่นํ้าจิ้มหวานๆ เผ็ดๆ แกล้มกับแตงกวาสดฉํ่า อร่อยจนไม่อยากแบ่งใคร วันนี้ต๊ะทำทอดมันปลากรายด้วยส่วนผสมต่างๆ เท่าที่จะหาได้แถวนี้นะคะ

เอาล่ะค่ะตามมาดูสูตรทอดมันปลากรายที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า

วิธีทำ

1. หั่นถั่วฝักยาวกับซอยใบมะกรูดเตรียมไว้นะคะ แล้วเอาปลากราย นํ้าแข็ง พริกแกง ไข่ไก่ นํ้าตาล ใส่อ่างผสมแล้วนวดให้เข้ากันค่ะ

เวลาที่เราคิดถึงบัวลอย คิดถึงบัวลอยแบบไหนกันคะ ต๊ะมักจะคิดถึงบัวลอยเผือกเป็นอย่างแรก ไม่รูกทำไมเหมือนกัน จริง ๆ แล้วบัวลอยก็มีหลายแบบอย่างที่รู้กันนะคะ ที่คุ้นตาก็เป็นขนมบัวลอบหลายสีที่ใช้สีเขียวจากใบเตย สีม่วงจากเผื่อก สีเหลืองจากฟักทอง นอกจากจะให้สีสวยแล้วส่วนผสมที่มาจากธรรมชาติเหล่านี้ยังให้รสสัมผัสที่น่าสนใจและเป็นเอกลักษณ์ให้กับขนมบัวลอยด้วยนะคะ ตอนนี้ไม่รู้แล้วล่ะค่ะว่าบัวลอยที่ขายอยู่นั่นมีกี่แบบ แต่เท่าที่เคยลองชิมมาก็ชอบหมดนะคะ

บัวลอยฟักทองสูตรนี้ใส่เนนื้อฟักทองมากกว่าแป้งนะคะ บัวลอยไม่ไช่ขนมที่ทำยากมากเท่าที่เคยคิดไว้ แต่ใช้เวลานะคะ โดยเฉพาะถ้าเรานาน ๆ ทำที การปั้นเม็ดบัวลอยเม็ดเล็ก ๆ ให้เท่า ๆ กัน สำหรับมือใหม่เป็นงานยาก ต๊ะเองวันนี้ทำทั้งปั้นเป็นลูกกลม ๆ และอีกส่วนหนึ่งก็เอาไปวางบนกระดานแล้วเอา rolling pin คลึงให้เรียบเหมือนตอนทำคุกกี้ เสร็จแล้วก็เอามีดคม ๆ ตัดให้เป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า อาจจะดูเหมือนบัวลอยแข่แข็งไปหน่อย แต่ถ้าเรามีเวลาไม่มากก็ทำได้ อร่อยเหมือนกันนะคะ ถ้าเราต้องใช้เวลาในการทำอาหารนาน ๆ บางครั้งก็อาจทำให้การทำอาหารกลายเป็นเรื่องไม่สนุก หรืออาจกลายเป้็นภาระ เอาเป็นทำตามเวลาที่แต่ละคนมีดีกว่านะคะ ว่าแล้วแตรียมส่วนผสมให้ครบ มาปั้นความสุขและเต้ิมความหวานให้ร่างกายกันดีกว่า ลุย!

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรบัวลอยฟักทอง ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า

"Kappabashi" เป็นย่านการค้า ขายอุปกรณ์ทำครัวนานาชนิด ที่หลายอย่าง "หาซื้อไม่ได้ตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป" ค่ะ เหล่าของที่ขายที่นี่ถูกอกกูกใจทั้งคนที่กำลังจะเปิดร้านอาหาร และคนทั่วๆไป ที่มาหาซื้อของเข้าครัวเลยนะคะ  ของที่ขายก็มีตั้งแต่อุปกรณ์ทำขนม ทั้งเบเกอรี่ และก็ขนมญี่ปุ่นหรือที่เรียกกันว่า wagashi รวมทั้งเครื่องชงชากาแฟ ของใช้ในครัวทุกอย่าง จานชามทั้งแบบจีน แบบญี่ปุ่น และแบบฝรั่ง 

ต๊ะมีโอกาสรู้จัก Kappabashi ครั้งแรก เมื่อประมาณสัก 10 เดือนก่อนค่ะ ตอนนั้นอยากได้พิมพ์อบขนมเค้ก มองหาดูตามห้างแถวบ้านก็ไม่มีแบบที่ถูกใจและขนาดที่ต้องการ หาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตดู ถึงรู้ว่ามีแหล่งขายอุปกรณ์ทำขนมแหล่งใหญ่ อยู่ไม่ไกลจากบ้านด้วยนะคะ 

วันนี้กลับมายืนที่เดิม แต่เป้าหมายเปลี่ยนค่ะ ต๊ะมาตามหามีดแล่ปลาค่ะ หลังจากสร้างวีรกรรมนำมีดหั่นเค้กไปแล่ปลา (เนื่องจากมีดอื่นแล่ไม่เข้า) ซาดาโอะเห็นแล้วถึงกับขำไม่ออก บอกแต่ว่า......ซื้อมีดสักอันก็ได้นะเธอ 

เอาล่ะค่ะออกไปซื้อกันดีกว่านะคะ นั่งรถไฟสาย Ginza ลงที่สถานี Tawaramachi ออกทางออกเบอร์ 3 นะคะ พอออกมาแล้วจะเห็นป้ายบอกทางเล็กๆ เดินตามไปเลยค่ะ 

เดินไปเรื่อยๆ ค่ะ ก็จะถึงสี่แยก มองไปด้านบนก็จะเห็น"กุ๊กหนวดงาม"บนตึก ถึงแล้วจ้า ...

เดินต่อไปอีกหน่อยจะเจอร้านของของตกแต่งร้านอาหารค่ะ ต๊ะถูกใจหลายอย่าง ตั้งใจว่า ถ้ามีตังค์ มีโอกาสเปิดร้านอาหารซะหน่อย ตั้งใจว่า...จะกลับมายกไปเลยเชียว :)

แล้วก็มาถึงอีกร้านหนึ่งค่ะ ขายของตกแต่งเหมือนกัน แต่เป็นของขนาดเล็ก ราคาเบาหน่อย ร้านนี่ล่ะไม่ต้องรอเปิดร้านอาหาร ก็มาซื้อไปวางสวยๆ ที่บ้านได้ค่ะ หรือจะซื้อเป็นของฝากก็ไม่กินที่ และมีนํ้าหนักไม่มากไปนะคะ

และแล้วก็เดินมาถึงร้านขายมีดค่ะ ตอนแรกคิดว่าใช้เวลาไม่น่าเกิน 2 นาที แต่ว่าไม่ใช่เลยค่ะ 

มีดในร้านมีเยอะมากๆ มีทั้งมีญี่ปุ่น มีดเยอรมัน แม้แต่มีดแกะสลักของไทยยังมีเลยค่ะ 

ในที่สุด...ก็ต้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าของร้าน บอกความต้องการไปว่า "อยากได้มีดแล่ปลา 1 เล่ม" 

เจ้าของร้านถามกลับ"ปลาขนาดไหน แล้วจะแล่เป็น Fillet หรือซาชิมิ"เล่นเอาลูกค้างง อ้าวนึกว่าเหมือนกันซะอีก เจ้าของร้านใจดีอธิบายให้ค่ะว่า "มีดสำหรับแล่ปลา มีหลายขนาดหลายแบบ ตามขนาดของปลา และวัตถุประสงค์" 

คือมีดญี่ปุ่นทั่วไปแล้วจะลับให้คมแค่ด้านเดียวค่ะ ด้านหลังไม่ได้ลับ เจ้าของบอกว่าถ้าเป็นแบบ 2 คม จะใช้ง่ายกว่า และใช้กับหินลับมีดแบบที่มีร่องได้ เป็นอันว่าต๊ะเลือกมีดญี่ปุ่นแบบ 2 คม (มีเล่มเดียวในร้าน) นะคะ ตั้งใจว่าถ้าชำนาญแล้ว แล้วอยากได้อะไรเพิ่ม ก็จะกลับมาที่ร้านเดิมอีก   

มายลโฉมมีดใหม่กันหน่อยไหมคะ ดูใกล้ๆ จะเห็นภาษาญี่ปุ่นเขียนว่า Kappabashi ค่ะ ที่จริงทางร้านมีบริการสลักชื่อ (เสียค่าบริการ) ลงบนมีดด้วย แต่ต๊ะไม่ได้ซื้อเป็นของฝากก็เลยไม่ได้ให้ทางร้านสลักชื่ออะไร แต่ที่จริงไม่ฝากใคร ก็สลักชื่อตัวเองได้เหมือนกันค่ะ

จริงๆ แล้วที่คัปปะบาชิ Kitchen Town ของญี่ปุ่นยังมีกิจกรรมหลายอย่างมากมายนะคะ ไม่ว่าจะเป็นทดลองทำ model อาหารญี่ปุ่น อย่างเทมปุระ ราเมน ซุชิ ไก่คาราอาเกะ ต๊ะเคยเห็นกิจกรรมเหล่านี้แนะนำอออกรายการทีวีของญี่ปุ่น กิจกกรรมเหล่านี้นักท่องเที่ยวต่างชาติอาจจะไม่รู้ เพราะไม่มีข้อมูลเป็นภาษาอังกฤษ ถ้าสนใจลองสอบถามข้อมูลจากTourist Information Center ที่ศูนย์วัฒนธรรมอาซากสะชั้น 1 นะคะ 

การเดินทาง : สาย Ginza ลงสถานี Tawaranmachi และสามารถดินชิลล์ๆ  จากอาซากสะ ใช้เวลาไม่นานค่ะ

ตอนย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆ ต๊ะได้รับการทาบทามจากคุณแม่ชาวญี่ปุ่นให้ช่วยสอนทำอาหารไทยให้ จำได้ว่าตอนนั้นยังไม่ชำนาญเส้นทางในโตเกียวเท่าไหร่ หลงทางประจำ ได้แต่เดินไปซุปเปอร์แถวบ้านสำรวจดู และคิดไปว่าน่าจะทำอาหารที่คนญี่ปุ่นสามารถทำตามได้ง่าย ๆ มีเครื่องปรุงไม่มาก และอร่อยด้วย

ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ดูน่าจะลงตัว เพราะเครื่องปรุงทุกอย่างคนญี่ปุ่นก็คุ้นเคยอยู่แล้ว จะมีก็แต่พริกแห้ง และนํ้าพริกเผานี่ล่ะค่ะที่คนสอนต้องเตรียมไป

พูดถึงการสอนทำอาหารไทยในญี่ปุ่น ถ้าสอนแบบจริงจังก็จะทำเช่าตึกทำกันเป็นเรื่องเป็นราว มีเว็บไซต์ มีการจอง มีการไปออกโชว์ตามงานเทศกาลต่างๆ ต๊ะมีเพื่อนที่สอนแกะสลักอยู่คนนึง ทำจริงจังชนิดที่เรียกว่าเป็นอาชีพ หลายคนที่ต๊ะรู้จักเลือกทำเป็นงานเสริม หาคนเรียนผ่านเว็บ ใช้บ้านเป็นสถานที่สอน แนวนี้จะทำได้ต้องมีบ้านกว้างขวางพอจะรับแขกได้ 4-5 คน มีครัวเป็นสัดเป็นส่วนพอสมควร รายได้ในการสอนแต่ละครั้งอาจมากถึง 30000 เยน แต่จะให้ดีก็อาจต้องเป็นเจ้าของบ้าน เจ้าของห้องเองด้วยนะคะ เพราะเจ้าของบ้านหรือเพื่อนบ้านอาจรู้สึกไม่ปลอดภัยถ้ามีคนแปลกหน้าเข้านอกออกในบ่อยๆ 

การสอนทำอาหารครั้งนั้นก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ คุณแม่ที่มาเรียนบอกว่าทำง่าย อร่อยมาก (หรือเค้าชมตามมารยาทก็ไม่รู้)  และจะลองกลับไปทำดู เล่นเอาคนสอนยิ้มซะแก้มแทบแตก การสอนอะไรให้คนญี่ปุ่นก็ดีนะคะ นักเรียนมาเรียนตรงเวลา ตั้งใจเรียนมาก และมีการกลับไปทบทวน ทดลองทำด้วยตนเองด้วย  :

เสร็จแล้วล่ะค่ะ ง่าย เร็ว และอร่อยด้วย ลองทำกันดูนะคะ