Nipponkitchen

มาทำเมนูเพิ่มโอเมก้า 3 กันดีกว่า นะคะ ต๊ะเชื่อว่าเมนูวันนี้น่าจะเป็นเมนูที่คนรักอาหารญี่ปุ่นน่าจะชอบกัน นอกจากจะมีประโยชน์ และดีต่อสุขภาพแล้ว แซลมอนยังเป็นปลาที่เอามาปรุงอาหารได้หลากหลาย รมควัน ต้ม ย่าง นึ่ง ทอด ไม่ว่าจะแปลงร่างเป็นเมนูไหนก็อร่อยหมด เพราะเป็นปลาที่มีไขมันพอดีๆ ไม่ค่อยมีกลิ่นคาว 

โดยมากแล้วต๊ะจะชอบกินสดเพราะเสียดายโอเมก้า 3 ที่จะหายไประหว่างการปรุง แต่ก็ไม่ได้กินสดไปซะทุกครั้งหรอกนะคะ เพราะถึงแซลมอนที่มีขายทั้งปี และไม่ใช่ปลาไฮไซอะไรนักหนา แต่ราคาของแซลมอนที่กินสดได้ก็แพงอยู่นะคะ ก็เลยต้องหาวิธีปรุงแซลมอนแบบอื่นๆ ดูบ้าง ต้ม นึ่ง ย่าง ทำหมด แต่ที่ไม่ค่อยทำก็แซลมอนทอดเพราะเสียดายสารอาหารอย่างที่บอก อีกอย่างขี้เกียจล้างจานด้วย

ซอสที่ทำกินกับสเต็กแซลมอนวันนี้เป็นซอสครีมเลมอน วิธีทำก็คล่้ายๆ กับไวท์ซอส แต่แอบมีใส่นํ้าเลมอนลงไปเพื่อตัดเลี่ยน และเรียกความสดชื่น ใส่งาขาวคั่วเพื่อเพิ่มความหอม ซอสที่เห็นค่อนข้างเหลวเพราะต๊ะจะเก็บไว้ใส่สปาเก็ตตี้ให้โคชิเอาไปทัศนศึกษาพรุ่งนี้ และมีแอบแตกมันเล็กน้อยเพราะต๊ะมัวพะวงกับการถ่ายรูป แต่เรื่องรสชาติยังขอรับรอง เหอ เหอ คงไม่มองเป็นแกงเขียวหวานไปซะหรอกนะคะ 

ต๊ะยังไม่คุ้นกับกล้องใหม่สักที วันนี้ถ่ายรูปโฟกัสหลุด แสงเพี้ยนเยอะมาก แต่ก็ไม่อายค่ะ เอามาลงไว้ก่อน วันหลังจะได้มาดูเพื่อศึกษา ฮ่าฮ่า 

เอาล่ะค่ะตามมาดูสูตรแซลมอนสเต็กกับซอสครีมเลมอน (Salmon Steak with Lemon Cream Sauce) ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า 

ส่วนผสม

แซลมอนสด 4 ชิ้น

เกลือ พริกไทย เล็กน้อย

แป้งข้าวโพดเล็กน้อย

นํ้ามัน 2 ช้อนโต๊ะ และเนย 1 ช้อนโต๊ะ สำหรับย่างแซลมอน

สำหรับซอส

หอมใหญ่หั่นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า 1/2 ลูก 

ซุปก้อนคนอร์ 1 ก้อน

whipping cream 200 มล.

เนย 40 กรัม 

งาขาวคั่ว 2 ช้อนโต๊ะ 

นํ้าเลมอนคั้นสด 2.5 ช้อนโต๊ะ
มัสตาร์ดญี่ปุ่น 1/2 ช้อนชา (ถ้าไม่มีเด็กจัดไป 1 ช้อนโต๊ะ)

วิธีทำ

1. เริ่มจากเตรียมซอสก่อนนะคะ ถ้าย่างปลาก่อนกว่าซอสจะเสร็จปลาก็จะเย็นเกินไป ผัดหอมกับเนยให้สุกใสระวังอย่าให้หอมดำนะคะ ซอสจะสีไม่สวย (ของต๊ะเนี่ยสีสวยมากเล้ย) และก็ขมด้วย

2. เสร็จแล้วเทส่วนผสมซอสทั้งหมดลงไป ลดไฟให้อ่อน รอจนซอสงวดแล้วปิดไฟนะคะ

3.โรยเกลือพริกไทยให้ทั่วปลา ทิ้งไว้ประมาณ 10 นาที แล้วโรยแป้งข้าวโพดให้ทั่ว ใ่สนํ้ามันกับเนยลงไปในกระทะ เอาปลาลงย่างให้สุกมาก หรือสุกน้อยตามชอบนะคะ

4. ตักใส่จาน แล้วราดซอสลงไป หรือจะเสิร์ฟแยกก็ตามสะดวกนะคะ 

ลองทำกันดูนะคะ

ชิชาโมะ หรือปลาไข่ญี่ปุ่นเป็นอาหารญี่ปุ่นอย่างแรกๆ ที่ต๊ะรู้จัก มีโอกาสได้กินบ่อยๆ ตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้วค่ะ เจอทีไรก็มักจะเป็นแบบย่างเกลือ ย่างซอส หรือถ้าต่างออกไปหน่อยก็จะเป็นทอด หรือชุบเกล็ดขนมปังทอด ที่จริงต๊ะเคยอยากเอามาลองทำแกงส้มดูบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือซะที ลืมบ้าง อะไรบ้าง เวลาซื้อปลาไข่มาก็จะเอามาย่างเป็นส่วนมาก ย่างเฉยๆ เกลือก็ไม่ใส่ แต่ต๊ะว่ามันก็อร่อยดีแบบธรรมชาติดี

เมื่อหลายเดือนก่อนต๊ะไปเจอสูตรชิชาโมะที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยกินมาก่อน แต่ก็ปิ๊งทันที นั่นก็คือปอเปี๊ยะชิชาโมะที่เห็นด้านบนนั่นเองค่ะ สีเขียวๆ ข้างในเป็นชิโสะค่ะ ต๊ะถูกใจก็ตรงนี้แหละ ถ้าหาชิโสะไม่ได้ลองใส่ผักอย่างอื่นดูนะคะ ผักบุ้ง กะเพรา หน่อกะลา ได้หมด ขอให้เป็นผักที่สุกง่าย และเวลาทอดแล้วรสชาติออกมันๆ จะเข้ากันดีกว่า หรือถ้าหาผักเหมาะๆ ไม่ได้จริงๆ ใส่ชีสแทนได้ค่ะ 

แป้งปอเปี๊ยะวันนี้ต๊ะเลือกใช้แบบบางหน่อย เพราะเวลาทอดจะได้ไม่ต้องห่วงว่าปลาจะไม่สุกทั่ว สำหรับคนที่ไม่ชอบความขมของไส้ปลา ควักออกก่อน หรือจะย่างปลาให้สุกก่อน ก็จะลดความขมของท้องปลาได้นะคะ แต่ต๊ะทำง่ายๆ ไม่ได้ทำอะไรกับท้องปลา ห่อ และก็ทอด เป็นอันเสร็จ สไตล์คนกินง่าย อยู่ง่าย เอหรือเรียกว่าขี้เกียจดี

เอาล่ะค่ะตามมาดูสูตรปอเปี๊ยะชิชาโมะ (Shishamo Wrap)ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า 

ส่วนผสม

ปลาไข่ 12 ตัว 

ชิโสะ 12 ใบ

แป้งปอเปี๊ยะ 6 แผ่น

แป้งข้าวโพดผสมกับนํ้าเปล่านิดหน่อย 

นํ้าจิ้มไก่/ซีอิ้ว/ซอสพริก สำหรับเสิร์ฟตามชอบ

นํ้ามันสำหรับทอด

Source: justonecookbook.com

วิธีทำ

1. ใช้กรรไกรตัดแบ่งแป้งปอเปี๊ยะเป็น 2 ส่วนเท่าๆ กัน เสร็จแล้ว เราก็จะได้แป้งทั้งหมด 12 แผ่น เสร็จแล้วเอาแป้งข้าวโพดกับนํ้าเข้าไมโครเวฟประมาณ 30 วินาที ออกมาคนให้เข้ากันก็จะได้แป้งเปียกไว้ติดปอเปี๊ยะแล้วค่ะ

2. เสร็จแล้วม้วนปลาไข่เลยค่ะ พอใกล้สุดแผ่นก็เอาใบชิโสะวางลงไป แล้วติดด้วยแป้งเปียกให้สนิทนะคะ เวลาทอดจะได้ไม่ระเบิด

ถ่ายรูปอาหารสีขาวบนพื้นสีขาวเนียยากจังเลย ถ้าไม่มีโต๊ะคงมองไม่เห็นหน้าปลาแน่เชียว

เสร็จแล้วเอาไปทอดนะคะ ระหว่างทอดต๊ะไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย เพราะกลัวว่านํ้ามันจะกระเด็นใส่กล้องใหม่

เวลาเสิร์ฟคนญี่ปุ่นนิยมจิ้มกับเกลือ ซีอิ้ว แต่ส่วนตัวต๊ะถ้าทำปอเปี๊ยะก็จะมีแต่นํ้าจิ้มไก่ นํ้าจิ้มบ๊วย หรือซอสมะขามใส่ถั่วลิสงบด อาจจะดูไม่ค่อยญี่ปุ่นสักหน่อย แต่เรื่องความอร่อยนั้นท้าให้ลองค่ะ 

ลองทำกันดูนะคะ

ปล.ถ้าชอบชิชาโมะแต่ไม่สะดวกทอดลองเอามาย่างดูนะคะ

เข้าหน้าสตรอว์เบอร์รี่กันอีกแล้วนะคะ ช่วงนี้สตรอว์เบอร์รี่ออกมาเยอะมาก อร่อย และไม่แพงอีกต่างหากสตรอว์เบอร์รี่ของญี่ปุ่นรสหวาน หอม สีแดง ฉํ่า เพื่อนๆ คนไทยที่มาเที่ยวโตเกียวนิยมซื้อกลับไปฝากคนที่บ้านกันมากทีเดียวค่ะ แต่ไม่ว่าจะพยายามเอาไปยังไงพอไปถึงกรุงเทพก็ไม่เหลือสภาพ กินได้ก็แค่ครึ่ง ที่เหลือก็ต้องทิ้ง แต่ถึงกระนั้นความอร่อยของมันก็ทำให้เราอดนึกถึงคนที่บ้านไม่ได้อยู่ดีใช่ไหมคะ คำแนะนำจากต๊ะก็คือถ้าอยากเอาไปจริงๆ ก็เอาไปแต่น้อย แล้วก็หอบขึ้นเครื่องไปด้วยนะคะ 

พูดถึงสตรอว์เบอร์รี่กันแล้วต๊ะไม่ค่อยได้เอามาทำขนมเท่าไหร่ เพราะกินเปล่าๆ ก็อร่อยอยู่แล้ว แต่วันก่อนไปซื้อสตรอว์เบอร์รี่ลดราคามา มันก็ไม่สดเท่าไหร่ ก็เลยเอามาทำแยมเก็บเอาไว้ จะเอาใส่ขนมปังก็แล้วอะไรก็แล้ว ก็ยังเหลืออยู่เยอะ วันนี้ก็เลยลองเอามาทำมูสดู ไหนๆ อากาศก็อุ่นขึ้นแล้ว มากินขนมเย็นๆ บ้างดีกว่า 

อากาศอุ่นๆ แบบนี้ มาทำอาหารเบาๆ อย่างสลัดบ้างดีกว่านะคะ อยู่ญี่ปุ่นมานานจนสังเกตเห็นว่าคนญี่ปุ่นชอบกินสลัดมากกว่าผัดผัก เวลาไปร้านอาหารแล้วสั่งอาหารชุดก็จะมีแต่สลัด ไปกินข้าวบ้านเพื่อนก็เหมือนกัน เมื่อก่อนต๊ะไม่ค่อยคุ้นกับการกินสลัดนัก ชอบผัดผัก หรือ แกงส้ม ต้มจืด มากกว่า แต่อยู่ไปๆ ก็คุ้นและชอบในที่สุด เพราะจะว่าไปด้วยความเป็นเมืองหนาวผักที่ญี่ปุ่นนั้นทั้งสด ทั้งกรอบ หวาน อีกทั้งมีให้เลือกหลากหลาย 

นอกจากคุณภาพของผักแล้ว ต๊ะว่านํ้าสลัดก็เป็นส่วนนึงที่ทำให้สลัดเป็นอาหารฮอตฮิต นํ้าสลัดในซุปเปอร์มาเก็ตญี่ปุ่นมีให้เลือกเป็นร้อยรส ตั้งแต่รสเบสิคอย่าง งา ปอนสึ ไปถึง รสบ๊วย รสชิโสะ มีทั้งไขมันสูง ไขมันตํ่า ต๊ะยังกินได้ไม่ครบทุกรสสักที 

อยู่ญี่ปุ่นมาเข้าปีที่ 4 ขอสารภาพว่าต๊ะเพิ่งมีโอกาสมาเยือนฮาราจูกุอย่างเป็นทางการเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ฮาราจูกุเป็นย่านวัยรุ่น เป็นถนนแฟชั่นหลุดโลก เป็นย่านที่ต๊ะคิดว่ามาแล้วจะกลายเป็นคนแก่มากกว่าที่แก่อยู่แล้ว ต๊ะก็เลยเก็บฮาราจูกุไว้เป็นอโคจร จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาต๊ะมีเหตุต้องมารีวิวร้านอาหารร้านหนึ่งที่ตั้งอยู่ในย่านนี้ กินเสร็จ ทำงานเสร็จจะกลับบ้านเลยก็ผิดวิสัย ขอเถลไถลถ่ายรูปต่ออีกสักพัก เมื่อสำรวจจริงจังต๊ะก็รู้ว่าที่ผ่านมาต๊ะอคติกับฮาราจูกุเกินไป 

นอกจากแฟชั่นลํ้า ๆ แล้ว ฮาราจูกุก็เต็มไปด้วยร้านเสื้อผ้าสวย ๆ ทันสมัย มีแบบให้เลือกจนตาลาย แถมราคาถูกกว่าในห้างตั้งเยอะ 

มาดูร้านแรกดีกว่าค่ะ ร้านนี้เป็นร้านขายกระเป๋า เป้หน้าสิงสาราสัตว์นี้มองแว่บแรกต๊ะว่ามันน่ารักดีนะ แต่ด้วยวัยคงไม่กล้าสะพายแน่นอน แต่มองไปมองมาเห็นเด็ก ๆ หลายคนสะพายกัน ต๊ะว่ามันคงเป็นของธรรมดาสำหรับแถว ๆ นี้ล่ะมั้ง 

 
ร้านที่สองเป็นร้านเสื้อผ้าหลากสี เป็นผ้าปัก งานทำมือเยอะ ร้านสวยมากต๊ะชอบนะ แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร

นอกจากร้านเสื้อผ้าเก๋ๆ ราคาย่อมเยาแล้ว ฮาราจูกุมีร้านเสื้อผ้าแบรนด์ใหญ่ๆ เยอะมาก ทุกแบรนด์ตกแต่งร้านชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร ต๊ะชอบดีไซน์ของ Ralph Lauren มาก สวยสง่า แต่ดูอบอุ่น วันนี้หน้าร้านมีถ่ายแบบด้วย

คนทำงานแถวฮาราจูกุจะแต่งตัวดี-ดีมาก เน้นสุภาพแต่มีรายละเอียด หนุ่มออฟฟิศบางคนผูกเน็คไทแบบว่าโดนมาก 

เดินไปเรื่อยๆ ต๊ะก็ไปเจอสิ่งที่ไม่น่าจะเจอ นั่นคือโรงเรียนประถมค่ะ สมกับเป็นโตเกียวจริงๆ ไม่ว่าจะย่านไหนก็มีโรงเรียน ถ้ากลับไปไทยแล้วเจอโรงเรียน (ที่ไม่ใช่โรงเรียนกวดวิชา) มาเปิดสอนที่สยามสแควร์คงจะช็อคเหมือนกัน

จากฮาราจุกุสามารถเดินไป Omotesando ได้แบบชิลล์ๆ Ometesando ก็เป็นย่านแฟชั่นเหมือนฮาราจูกุ แต่ดูแล้วน่าจะเป็นย่านสำหรับคนอายุมากกว่า 30 เพราะเสื้อผ้า ข้าวของต่างๆ ที่ขายจะเป็นแบบผู้ใหญ่หน่อยและส่วนมากจะเป็นแบรนด์ใหญ่

โซนนี้จะมีคนญี่ปุ่นเข้าคิวรอซื้อของกันแบบเป็นเรื่องเป็นราว เพราะเต็มไปด้วยร้านดัง วันนี้ต๊ะเจอ 2 คิว คิวแรกเป็นคิวร้านช็อคโกแลต คิวที่ 2 เป็นของข้าวโพดคั่ว

และนี่คือโฉมหน้าของร้านข้าวโพดคั่วค่ะ

ต๊ะไม่ค่อยชอบการรอคอยสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะบนถนนแดดเปรี้ยง ยิ่งวันนี้เอากล้องใหญ่(กับเลนส์อีก 2ตัว) มา ต๊ะขอติดรีวิวร้านข้าวโพดคั่วไว้ก่อนนะคะ ใกล้สงกรานต์แล้วขอให้เที่ยวสนุก และปลอดภัยทุกคนค่ะ