ตอนนี้เข้าฤดูใบไม้ร่วงอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีและอากาศก็หนาวขึ้นเรื่อยๆ ปีนี้ต๊ะกับซาดาโอะวางแผนจะไปดูใบไม้เปลี่ยนสีอย่างเป็นเรื่องเป็นราวมาก หลังจากล้มเหลวมาแล้วสองครั้งสองปี ครั้งแรกที่ไปใบไม้เพิ่งเริมเปลี่ยนสี ยังไม่เหลือง ไม่แดงจัด ส่วนปีที่สองฝนดันตก อากาศหนาวเกินบรรยาย

มาครั้งนี้เราเตรียมการอย่างใจเย็น รอจนแน่ใจว่าใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว และเลือกวันที่อากาศสดใส ถึงจะได้ดูช้ากว่าชาวบ้านก็ไม่เป็นไร เป้าหมายปีนี้อยู่ที่มิตาเกะ ภูเขาแสนสวยที่เป็นฉากรักภาพยนตร์ชื่อดังเรื่องข้างหลังภาพ วันนี้เดินทางด้วยOkutama Holiday Rapid Train จากสถานีชินจูกุ (ค่ารถคนละ 2,800 เยน) เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง 20 นาที ถึงแล้วค่ะมิตาเกะ 


เห็นคลื่นมหาชนแล้วเกือบเป็นลม นักท่องเที่ยวทั้งคนญี่ปุ่น คนต่างชาติเต็มสถานีเบียดกันจนเดินแทบไม่ได้ โอยยังขึ้นเขาไม่ได้ค่ะ รถเมล์คิวยาวมากไปเดินเที่ยวริมลำธารดีกว่า

ตรงทางเดินมีบ้านหลังเล็ก ปกคลุมด้วยเถาไอวี่สีแดงอมส้ม น่ารักจังเลยค่ะ

วันนี้อากาศแจ่มใสคนญี่ปุ่นมาพายเรือคายัคกันเยอะมาก นํ้าค่อนข้างเชี่ยว ส่วนชีวิตต๊ะลำบากพอตัวอยู่กิจกรรมนี้ขอผ่าน

เรือคายัคหลากสีในลำธาร

วิวข้างลำธารสวยเหมือนฝัน มีคนมาตั้งกล้องถ่ายรูปเต็มไปหมด ต๊ะกับโคชิขอกับเค้าถ่ายสักใบ

มาเที่ยวภูเขาก็ต้องกินโซบะ และนี่คือหน้าตาของอาหารวันนี้ค่ะ

โซบะร้อนริมลำธาร

นอกจากคายัคคนญี่ปุ่นก็นิยมมานั่งวาดรูปวิวริมลำธารเหมือนกันค่ะ

ข้างหลังภาพนั้น..ที่มิตาเกะ

ดูใบไม้แดงไปเยอะแล้วมาดูใบไม้เหลืองกันบ้างนะคะ ต้นแปะก๊วยต้นนี้ใหญ่มาก ใหญ่ที่สุดตั้งแต่เคยเห็นมา

ซุ้มแปะก๊วยสีทอง สวยจนไม่อยากเดินต่อ

เลยเที่ยงไปแล้วคนบางตาลงหน่อยขึ้นไปเที่ยวข้างบนได้แล้วค่ะ นั่งรถเมล์ไปที่สถานีเคเบิลคาร์ดีกว่าค่ะ

นี่คือวิวด้านบนค่ะ เป็นครั้งแรกที่กล้องทำงานสู้สายตาไม่ได้ จริงๆ แล้วมองเห็นโตเกียว สกายทรี ด้วยค่ะ แต่ในรูปกลับมองไม่เห็น

ใบไม้เขียว แดง เหลือง สลับสีข้างทางเดิน

ต้นไม้ยักษ์อายุ 1,000 ปี ขนาดใหญ่กว่าบ้าน 2 ชััน

คนญี่ปุ่น (สู้อุตส่าห์) แบกหม้อสนาม เตาแก๊ส ขึ้นมาทำโอเด้งร้อนๆ

จากตรงนี้ไปจะเป็นการเดินขึ้นเขาแท้ๆ แล้วนะคะ

เดินขึ้นไปข้างบนประมาณ 1 ชั่วโมง เพื่อไปดูนํ้าตก กลับมาเกือบ 5 โมง และนี่คือคิวขึ้นเคเบิลคาร์ขากลับค่ะ

ขอปิดท้ายด้วยภาพท้องฟ้าแดงฉํ่ายามเย็นที่ภูเขามิตาเกะนะคะ

Farewell Mitake, see you again next year.